One Is Going To Sea - Anke Darya Miravad - آن‌که دریا می‌رود

بین جمعی که جهت سرمایه گذاری برای پرورش میگوی شیرین به بازدید محل در نزدیکی آبادان آمده اند، یکی با دیگران در بازگشت همراه نمی شود و باقی می ماند و خاطرات خود را در زمان جنگ مرور می کند، در محلی که او ایستاده و اینک چنین آرام است، زمانی قلب تپنده ی سپاه ایران بر علیه دشمن بود. او روزی را به خاطر می آورد که در آستانه ی آغاز عملیاتی مهم، فرمانده اش از او می خواهد تا برای حضور مؤثر و فعالیت بیشتر در عملیات، باید روزه اش را بشکند و او ظاهراً می پذیرد اما برای اینکه، روزه اش را داشته باشد تصمیم می گیرد تا از فرصت کوتاهی که دارد از حد ترخص شهر گذشته و پس از افطار مجدداً به خطوط نبرد بازگردد و طی این مسیر حوادثی بر او می گذرد که حرکت او را برای گذشتن از حد ترخص (قبل از اذان ظهر) با مشکل روبرو می کند، امّا او سرسختانه مقابله کرده و تا پای جان پیش می رود...

Among the people who have came to visit a site near Abadan to invest in the cultivation of sweet shrimp, one does not go back with the others and remains, reviewing his memories of war. The place in which he now stands in such a peace of mind, was once the heart of the Iranian army fighting against the enemy. He remembers one day that on the threshold of a major operation, his commanding officer wanted him to break his fast to fight more efficiently, and he apparently accepts it, but in order to keep his fast, he decides to pass the border of the city and return to the front lines after the time of Iftar (when a mulsim breaks his/her fast). In the meantime, some events happen that cause him to move beyond the limit, but he resists stubbornly up to the point of sacrificing his life.